Mijn eigen invalshoek is psychodynamisch (Freudiaans- Lacaniaans). De psychoanalyse spreekt mij bijzonder aan gezien het grondig rekening houdt met de geschiedenis van het subject en het onbewuste.

Psychoanalytische psychotherapie/psychoanalyse is geen directieve therapie. Pasklare antwoorden worden er niet gegeven. De psychotherapeut ondersteunt het spreken van de cliënt door actief te luisteren, vragen te stellen, hypothesen te formuleren en interpretaties af te toetsen. Er wordt een opening gecreëerd om het geheel vanuit een ander perspectief te benaderen. Onderliggende dynamieken worden duidelijker. Belangrijk hierbij is het respect voor de tijd (uw ritme) en het zijn (geen oordeel). Het particulier verlangen van ieder subject staat hierbij centraal.

De psychoanalyse beoogt niet alleen het verminderen van symptomen, maar streeft eveneens naar het verminderen van de kwetsbaarheid en het vergroten van de psychische kracht via inzicht in zichzelf en in het functioneren.
Effecten van een goede therapie zijn merkbaar op het vlak van sociaal functioneren, levenskwaliteit en de vermindering van vatbaarheid voor herval.

Binnen de psychoanalyse ligt de focus op bewuste en onbewuste aspecten binnen je geschiedenis. Deze aspecten hebben invloed op de actuele relaties, waarbij je de naklank hebt van het verleden in het heden. Uitingsvormen zijn affectief, cognitief en gedragsmatig.
Binnen de therapie wordt er gewerkt rond thema's als seksualiteit en agressie naast behoefte zich verbonden, geliefd, beschermd en gewaardeerd te voelen. Relaties en keuzes worden ondervraagd.

De psychoanalyse werkt met de overdracht (therapeutische relatie) en met de vrije associatie (vertellen wat je te binnen valt). Belangrijk is dat er een zekere klik is met de psychotherapeut, wat we de overdracht noemen. Op deze manier kan er een relatie van vertrouwen en veiligheid groeien, waarbinnen er gesproken/gewerkt kan worden. Indien nodig kan er doorverwezen worden naar een collega. Om contact te krijgen met onbewuste zaken hanteert men binnen de psychoanalyse de regel van de vrije associatie. Je vertelt wat er op dat moment je invalt, wat je bezighoudt, waar je het moeilijk mee hebt. Dit spreken mag los staan van elke vorm van logica, chronologie of zelfcensuur. Je kunt hierbij kiezen om tegenover elkaar plaats te nemen (face à face opstelling) of om op de divan te liggen, waarbij de psychotherapeut achter hem of haar gaat zitten, om de vrije associatie te bevorderen.
Opgelet: tijdens de coronapandemie wordt de divan niet gebruikt, gezien anderhalve meter afstand niet gerespecteerd kan worden.

Globaal genomen kunnen we verschillende fasen onderscheiden binnen de psychotherapeutische begeleiding. We maken een onderscheid tussen kortdurende psychoanalytische psychotherapie en langdurige psychoanalyse.

Bij kortdurende, steungevende psychoanalytische psychotherapie onderscheiden we zeven bespreekniveaus. Men start met het bespreken hoe hij/zij omgaat met het psychisch lijden. Ten tweede bespreekt men de levensomstandigheden die mogelijk van belang zijn (geweest) voor het voortbestaan of ontstaan. Een volgend niveau is het mogelijk erkennen van een relationeel probleem met een of meer personen. Hierna volgt het inzicht dat het relationeel probleem past in een relationeel patroon. Moeilijk hierbij is het zien van het eigen aandeel in het probleem/patroon. Hierna kan men verder exploreren van in het heden voortlevende relationele patronen uit het verleden. Tenslotte verwerft men inzicht in de relatie met zichzelf.

De langdurige, duidende/interpretatieve psychotherapie voegt er nog een surplus aan toe. Men herkent en houdt rekening met de overdracht. Men leert omgaan met de overdrachtsneurose.